وقتی صدا در تاکسی پیچید ، ناخودآگاه دستم به سمت گوشیم رفت . فکر کردم گوشی من است که ایران را صدا میزند .
همراهیت را تبریک میگویم . چقدر معنای هموطن بودن به هم هدف بودن نزدیک شد ناگهان . تماسش که تمام شد به لبخندی فهماندمش که همراهیم و به لبخندی برایم معنی کرد که این درد مشترک ، هرگز جدا جدا درمان نمیشود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر